Αναρτήσεις

Δύο Χέρια Β μέρος

-
Εικόνα
Ξεκίνησαν λοιπόν σιγά σιγά με τα πόδια, σκέφτηκαν να προσπαθήσουν να βρούνε πάλι κάποιον διερχόμενο για να τους πάρει και να γλιτώσουν λίγο δρόμο αλλά αυτός ο δρόμος είναι παραλιακός και Δεκέμβρη καιρό ποιός θα περάσει; Ο καιρός δεν φαινόταν καλός, είχε πολύ αέρα και βροχή, φορέσανε τα αδιάβροχά τους και συνέχισαν αλλά ο δυνατός αέρας τους το έκανε πολύ δύσκολο. Κοιτούσανε γύρω τους να βρούνε κάτι να κρυφτούν, μα δεν υπήρχε τίποτα, ούτε καν μεγάλα δέντρα για να κόψουν λίγο τη βροχή. Καθίσανε δίπλα σε έναν μεγάλο βράχο που από τη μία πλευρά ήταν λίγο πιο στεγνά και τυλίξανε τα παιδιά με τα αδιάβροχα και τα πήρανε αγκαλιά. Μέσα σε αυτή την κακοκαιρία δεν σκεφτόταν κανένας τίποτα, απλά κουνούσαν τα σώματά τους μπρος και πίσω καθώς καθόταν στο έδαφος. Η βροχή δεν έδειχνε να θέλει να σταματήσει, μα ο αέρας φάνηκε να τους κάνει το χατίρι, μετά από 1 ώρα μπορέσανε να σηκωθούν και να συνεχίσουν. Ένας μεγάλος μπροστά, ένας πίσω και τα 3 παιδιά στη μέση, λίγοι περισσότεροι από τους 3 μάγους μ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Δύο Χέρια Ά μέρος

-
Εικόνα
Είχαν φτάσει στο τείχος, το βλέπανε αλλά δεν το πιστεύανε. Μετά από τόσο περπάτημα, μετά από τόσο ιδρώτα, μετά από τόσο αίμα.. Τους το είχανε πει ''εκεί είναι η κόλαση μην πάτε'' ''καλύτερα να κολυμπήσεις όλο το Αιγαίο''. Ο Αμπού Χασάν, ήταν ένας πατέρας με δύο γιούς 3 και 5 ετών, είχε χάσει γυναίκα και κόρη. Στον αραβικό κόσμο όταν κάποιος γίνεται πατέρας το όνομά του γίνεται Αμπού που σημαίνει πατέρας και μετά ακολουθεί το όνομα του γιού του, στην προκειμένη Χασάν ήταν ο μεγαλύτερος γιός του. Βρισκότανε σε σταυροδρόμι, να μείνει εκεί με κίνδυνο να μην περάσει ποτέ ή να ρισκάρει να μπει σε βάρκα; Γύρω του μια πραγματική κόλαση, άνθρωποι να λιμοκτονούν, εξαντλημένοι, άρρωστοι. Μπροστά τους ένα απροσπέλαστο τείχος και πίσω του φύλακες, πολλοί φύλακες να τους κοιτάνε άγρια, με όπλα στα χέρια, κάποιοι να μιλάνε σε έντονο ύφος και άλλοι να μην τους κοιτάνε καν, με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Πίσω τους άλλοι με όπλα να τους φωνάζουν να πάνε μπροστά, να τους
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Νάπολη, Ιταλία
Διαβάστε περισσότερα

Δεξιά και νεοφασισμός

-
Εικόνα
  Μέρες που είναι είπα να γράψω κάποια πράγματα για τη δεξιά. Μιας και βλέπουμε την άνοδο της σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα του νεοναζισμού. Αυτό συμβαίνει γιατί ξεχνάμε, οι άνθρωποι είμαστε μαθημένοι να ξεχνάμε εύκολα. Το μόνο που μπορεί να μας κάνει να μην ξεχνάμε είναι η ενημέρωση και η γνώση. Βέβαια ποια ενημέρωση στη χώρα που ζούμε, όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας μας βρίσκονται στην 107η θέση παγκοσμίως στην ελευθερία του τύπου; Όπως είπε όμως και ο Σανταγιάνα '' Όποιος ξεχνάει την ιστορία του, είναι αναγκασμένος να την ξανά ζήσει΄΄.    Πορτρέτο του Pablo Picasso για τον Μπελογιάννη Για αυτό είναι υπόθεση όλων να θυμηθούμε. Το σύστημα της χώρας μας που έχει τις ρίζες του βαθιά χωμένες στο παρελθόν, είναι φτιαγμένο να εξυπηρετεί τους ολιγάρχες. Πολιτικό προσωπείο του το σημερινό κόμμα εγγυημένης εθνικοφροσύνης, της μοναρχίας και της ξένης κηδεμονίας, που έχει τα νύχια του βαθιά χωμένα στη σαπισμένη σάρκα του κράτους που ονομάζεται Ελλάδα. Στο προσκήνιο λοιπόν υ
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Αθήνα, Ελλάδα
Διαβάστε περισσότερα

Άνισος

-
Εικόνα
Θα ήθελα κάπου εδώ να θίξω κάποια θέματα που κατά την γνώμη μου πλέον καταστρέφουν τον άνθρωπο και την εσωτερική του εξέλιξη σε κάτι ανώτερο. Κράτος, κοινωνία και θρησκεία, ότι πιο εκφυλισμένο μπορούμε να συναντήσουμε στον κόσμο που ζούμε σήμερα. Σου βγάζουνε χαρτιά, ταυτότητες και φωτογραφίες σου δίνουν ονόματα που δεν διαλέγεις και σου λένε ότι είσαι ίδιος σαν όλους τους άλλους, ότι όλοι είναι ίσοι. Σε φορολογούνε και πληρώνουνε τους παπάδες, σε αυτό το κείμενο όμως θα μου επιτρέψεις τους παπάδες να τους ονομάσω απλά “ψεύτες”. Σου λένε να ψηφίσεις για το μέλλον σου και για το μέλλον των παιδιών σου και παίρνουνε λευκή επιταγή για 4 χρόνια αποφασίζοντας για όλα μόνοι τους. Εδώ να κάνω μια επισήμανση: Η δημοκρατία φίλε μου που βροντοφωνάζεις ότι δημιουργήσαμε στην Ελλάδα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το σημερινό πολίτευμα. Σήμερα έχουμε μια κομματοκρατία. Δημοκρατία (δήμος-κρατία) σημαίνει ότι ο λαός αποφασίζει, θα μου πεις αυτά τα ξέρουμε και θα σου απαντήσω δεν ξέρεις τίποτα
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Αθήνα, Ελλάδα
Διαβάστε περισσότερα

Ταξιδιώτης

-
Εικόνα
  Θάλασσες οι αποχαιρετισμοί για τις ελεύθερες ψυχές βιβλία ατελείωτα, δάκρυα βαριά Πίσω αφήνεις ψυχές αγαπημένες μπροστά ανοίγουν καινούριοι ουρανοί Και σαν κοιτάξεις πίσω, νοσταλγείς και κλαις Και όταν πάλι τα μάτια σου μπροστά γυρίσεις, θαμπώνεσαι και ακολουθείς αχ ουρανέ γαλάζιε του ταξιδιώτη το μυαλό το πήρες και τώρα που να βρει το δρόμο να γυρίσει
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Βιέννη, Αυστρία
Διαβάστε περισσότερα

Η Αρχή

-
Εικόνα
  Ήταν Αύγουστος, ζεστός καιρός, νησί βλέπεις. Ένιωθες το αλάτι στα χείλη σου και άκουγες τις φωνές από τους μεθυσμένους τουρίστες, νησί βλέπεις. Φοίνικες και δίπλα άμμος, το κύμα μέσα στη νύχτα ακούραστο να πηγαινοέρχεται και κάποιοι από τους μεθυσμένους τουρίστες ξαπλωμένοι στην άμμο, νησί βλέπεις. Αυτή με ένα μαύρο φόρεμα και τα μαλλιά της μπούκλες, εγώ με ένα κόκκινο κοντομάνικο και ένα μπλε τζιν. Ανάμεσα σε μεθυσμένους και αμέθυστους, σε ξαπλωμένους και εκστασιασμένους, σε φωνές και μουσικές, ήρθαμε κοντά. Μια στιγμή λοιπόν σε ένα μπαρ είναι ικανή να αλλάξει τη ζωή δύο ανθρώπων. Μια στιγμή βλέπεις μπορεί να αλλάξει σχέδια, να αλλάξει όνειρα και να χτίσει νέα. Δεν έχω μάθει να σχεδιάζω, ούτε βέβαια και να ζώ την κάθε μέρα σαν την τελευταία. Ποιά είναι η τελευταία και ποιός ξέρει πότε θα 'ρθεί, αν αργήσει και απλά σε αφήσει να περιμένεις. Από την άλλη ποιός θα ήταν πραγματικά χαρούμενος αν σχεδίαζε απλά τη ζωή του και όλα πηγαίνανε βάση αυτού του σχεδίου; Χωρίς τη γλύκα του α
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Βαρκελώνη, Ισπανία
Διαβάστε περισσότερα

Κεριά Καβάφης

-
Εικόνα
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας σα μιά σειρά κεράκια αναμένα - χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά. Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Δημοσίευση σχολίου
Τόπος: Βαρκελώνη, Ισπανία
Διαβάστε περισσότερα